τρούεται

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ἰσχναίνεται, τήκεται».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για λακων. τ. τού τρύεται, γ' εν. πρόσ. τού μέσ. ενεστ. τού ρ. τρύω «καταπονώ, ταλαιπωρώ»].